دومین میزگرد گروه علمی- تخصصی مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران با عنوان ” بررسی فعالیتهای سازمانهای غیر دولتی در مورد خشونت“ روز دوشنبه بیست و سوم آبان ماه سال جاری در سالن کنفرانس انجمن برگزار شد. در این میزگرد، خانمها برکسه (پژوهشگر) با عنوان ”گزارشی از کانون اصلاح و تربیت دختران“، نسرین ستوده ( وکیل انجمن حمایت از حقوق کودکان) با عنوان ” خشونت قانونی علیه کودکان“، ناهید کاموسی (پژوهشگر) با عنوان ” گزارش فعالیتهای انجمن پویا“ و ارشد (پژوهشگر) با عنوان ” صدای یارا و کودکان“ به سخنرانی پرداختند که در زیر مختصری از هر یک از این بحثها آمده است.
گزارشی از وضعیت مددجویان دفتر کانون اصلاح و تربیت تهران
نخستین سخنران این نشست، خانم برکسه بود که به بررسی وضعیت مددجویان دختر کانون اصلاح و تربیت تهران پرداخت. او در این باره گفت: کانون اصلاح و تربیت دختران (تهران) در سال 1378 با تلاش NGO هایی که در زمینه کودکان فعالیت داشتند (از جمله انجمن حمایت از حقوق کودکان) در کنار کانون اصلاح و تربیت پسران تأسیس شد. اکثر مددجویان بین سنین 13 تا 18 سال هستند که به صورت شناور در کانون میمانند. روزانه بین 25 تا 60 مددجو در این مکان هستند. جرم اکثر آنان در رابطه با جنس مخالف، ولگردی و مواد مخدر است. البته در طول این چند سال که به این مرکز مراجعه میکنیم یک مورد قتل (دفاع از خود) و یک مورد سرقت مسلحانه نیز در بین آنان دیده شده است.
در رابطه با مسائل کودکان و نوجوانان به خصوص دختران در بزهکاری مسأله رابطه با جنس مخالف است ولی چون بدون آموزش و آگاهی و همچنین غیرقانونی است، برخورد قضایی با این مسئله شده و منجر به بزهکاری و ولگردی دختران نوجوان میشود.
علت فرار اکثر دختران به گفته خودشان: آزار جسمی و جنسی از جانب خانواده و بستگان، فقر اقتصادی و فرهنگی خانواده، متلاشی شدن خانواده، عدم آگاهی خانواده در ارتباط با فرزاندان خود و عدم درک نیازهای روحی و روانی آنان بوده است. بیشتر مددجویان دختر از حاشیهنشینهای تهران و روستاها و مناطق محروم کشور هستند. این مددجویان پس از آزادی اگر خانواده آنها را پذیرا نباشند و یا این که خودشان تمایل به بازگشت به محیط خانه را نداشته باشند، به مراکز بهزیستی و دیگر مراکز نگهداریکننده فرستاده میشوند. هرچند که اکثر آنان پس از مدتی از مراکز نگهداری فرار کرده و دوباره در خیابانها سرگردان میشوند و تعدادی از آنها به علت نداشتن سرپناه شبها زیر درختان بلوار کشاورز و یا در زیر کامیون میخوابند.
بیشتر مددجویانی که معتاد شدهاند، توسط پدر یا برادرشان معتاد شدهاند و در بین آنان مددجویانی نیز هستند کسانی که مورد تجاوز برادر خود قرار گرفتهاند و خانوادهها از پسر حمایت کرده و تقصیر به گردن دخترشان انداختهاند. مددجویان دختر که باردار شدهاند طبق قانون، حق سقط جنین ندارند و میبایستی که فرزندشان را به دنیا بیاورند و تحویل شیرخوارگاه دهند. مددجویان دختر در رابطه با جرایم خود بین یک هفته تا 3 ماه و بعضی از آنها طولانی مدت در کانون دوران محکومیت خود را میگذرانند. در زمینه با جرم رابطه با جنس مخالف و مشروبات الکلی، آنان علاوه بر گذراندن مدت محکومیت شلاق نیز میخورند که این امر توسط کارکنان اجرای احکام صورت میگیرد. آنان میگویند بعد از چند ضربه شلاق بدن ما سر میشود و دردی احساس نمیکنیم. مددجویان از نحوه برخورد کارکنان کانون به خصوص مراقبین شکایت داشته و میگویند که آنان با برچسبهایی مانند روسپی و فاحشه ما را خطاب کرده و رفتار خوبی ندارند. همچنین در دادگاه از برخورد قاضی اکثراً ناراضی بوده و میگویند که ما به قاضی میگوییم خانوادهها ما را درک نمیکنند و حتی نمیگذارند رنگ لباس خود را انتخاب کنیم؛ بعد قاضی جواب میدهد که شما میخواهید روسپی شوید.
امکاناتی که در کانون پسران وجود دارد، مانند فضای سبز ـ کارگاههای مختلف در کانون دختران وجود ندارد. عموماً دلسوزی مسئولین نسبت به دختران کمتر است مثلاً در کانون پسران سالن غذاخوری است ولی در کانون دختران نیست و آنان با پهن کردن سفرهای در روی زمین خوابگاه غذای خود را صرف میکنند. در کانون بیشتر به آنان قرص خواب میدهند تا بخوابند.
خشونت قانونی علیه کودکان
نسرین ستوده وکیل انجمن حمایت از کودکان سخنران بعدی این نشست بود. وی گفت: صحبت امروز من پاسخ به این سئوال است که آیا عملکرد دادگاهها و رویه قضایی در خصوص خشونت خانوادگی به انتظار اجتماعی پاسخ میدهد؟ و ادامه داد: ما برای پاسخ به این سئوال ابتدا باید به این پرسش جواب دهیم که جامعهای که اخلاق جنسی در آن از اولین گام یعنی پوشش افراد، با سختگیری آغاز میشود انتظار چه برخوردی با کسانی میرود که به نوعی به آزار جنسی کودکان پرداختهاند؟ بدیهی است پاسخ به این سئوال آسان است زیرا آزار جنسی کودکان به موجب قوانین داخلی همه کشورها و اسناد بینالملل ممنوع است و از تابوهای شدید اجتماعی محسوب میشود. از دیگر سو، آزار جنسی کودکان در همه جوامع آسیبهایی را برای کودکان به دنبال میآورد که حتی میتواند برای جامعه تهدیدآمیز باشد. اما در جوامعی که این تابو به شکلی سختتر رخ مینماید، آسیب وارده به شخص قربانی عمیقتر و گستردهتر خواهد بود.
او در ادامه خاطرنشان کرد که نحوه برخورد دادگاه ها با آزار جنسی کودکان در دو بخش آزار جنسی کودکان در خارج خانواده و داخل خانواده تقسیم میشوند و در این زمینه چند نمونه از آراء قضایی دادگاههای ایران را مورد بررسی قرار داد.
پیشنهادهای انجمن پژوهشهای آموزشی پویا برای گسترش صلح و ضدیت با خشونت در جامعه
انجمن پژوهشهای آموزشی پویا که در سال 1366 تأسیس شده، به پژوهش در امر آموزش به منظور نیازهای اساسی فرد و جامعه در این زمینه میپردازد. این انجمن تا به حال فعالیتهای متعددی را در ارتباط با ترویج صلح و نفی خشونت انجام داده که از جمله آنها، برگزاری میزگرد جنگ و صلح از دیدگاه کودکان پیش دبستانی، بررسی مفاهیم بنیادین صلح در کتابهای درسی، مشارکت در برگزاری عصرانههای صلح برای خانوادهها و کودکان، برگزاری کارگاههای آموزشی حقوق کودک و ... میباشد.
ناهید کاموسی از اعضای انجمن پژوهشهای آموزشی پویا، علاوه بر موارد فوق و ارائه گزارشی از سایر فعالیتهای این انجمن، پیشنهاداتی را برای گسترش صلح و ضدیت با خشونت در سطح جامعه مطرح کرد که خلاصهای از آن در زیر آمده است:
مفاهیم صلح و ضدیت با خشونت (مثل همکاری، مشارکت، مشورت، اتحاد، دوستی، همدلی، شادی، عدالت و برابری جنسیتی) از طرق زیر وارد اذهان مردم جامعه شود:
ـ در مهد کودکها: از طریق قصه، نمایش، بازی، نقاشی، کار دستی، دادن عروسک از هر دو جنس به دختران و پسران برای بازی و یادگیری مراقبت از آنها، طراحی و ساخت اسباببازیها و عروسکهایی بر این اساس، طراحی بازیها و بازیهای کامپیوتری بر مبنای یاد شده و تربیت مربی مهد کودک در این جهت.
ـ در مدارس: این بحث جزء واحدهای درسی مدارس ارائه شود. همچنین خواندن قصه توسط معلم یا شاگردان در ساعت کتابخوانی نیز توصیه میشود که برای این کار کتابها دستهبندی شده و طی نظمی به مرور آموزش غیرمستقیم داده شود. همچنین در تربیت معلم، جزء واحدهای درسی قرار گیرد. از انجمن اولیاء و مربیان کمک گرفته شود (در آموزش خانوادهها، جشنهای مدرسه، نمایشگاهها و ...) موسیقی مناسب در مدارس که باعث تلطیف روح میشود و ضد خشونت است، پخش شده و در صورت امکان موسیقی وارد برنامه مدارس شود.
در ورزشها، حرکات ورزشی موزون ایجاد شود (بخصوص در مدارس دختران) که باعث تخلیه انرژی و ایجاد آرامش میشوند (توأم با موسیقی)، همچنین به عنوان موضوع انشاء یا خوشنویسی مدارس شود. در نامگذاری کلاسها نیز میتوان از این مفاهیم استفاده کرد. گنجاندن این مفاهیم در ساعت بازیهای خلاق و ساعت هنر مدارس و طراحی این گونه بازیها برای بچهها نیز مفید خواهد بود.
ـ در دانشگاهها: جزو واحدهای درسی دانشکدهها باشد (لااقل واحد اختیاری).
ـ در سطح شهر: کتابخانههای محلی تأسیس شود (با کتابهای دستهبندی شده) و از این مکان برای فعالیتهای نظیر ایجاد نمایشگاه و نمایش استفاده شود (با استفاده از پتانسیل مردم هر محل به خصوص زنان خانهدار و افراد بازنشسته). روز صلح و ضدیت با خشونت (مانند روز زن) در مهدها، مدارس، دانشگاهها، ادارت، کارخانهها و ... برگزار شود و جشنهایی در این رابطه در سطح جامعه به وجود بیاید. گروه صلح و ضدیت با خشونت در مدارس، دانشگاهها، ادارهها و کارخانهها ایجاد شود و افراد بیاموزند که وارد این گونه تشکلها بشوند. همچنین عصرانههای صلح و امثال آن در پارکهای سراسر کشور ترویج شوند.
ـ در هنگارم ازدواج نیز این گونه مفاهیم و رابطه زن و مرد (براساس برابری و عدالت جنسیتی) در کلاسهایی آموزش داده شوند. جزوههای آسان برای بزرگسالان چاپ بشود (آموزش مفاهیم صلح و ضدیت با خشونت برابری و عدالت جنسیتی) رفتار زن و مرد با یکدیگر و با کودکان، مراحل رشد کودک و ...). در رسانهها از طریق ساخت فیلم سینمایی، نمایشها و فیلمهای تلویزیونی، بازیها و اشعار در تلویزیون و مقاله در مجلات و روزنامهها وارد شود. آموزش هنرمندان، نویسندگان، شاعران و نمایشنامهنویسان و کاریکاتوریستها از طریق ایجاد کارگاه و تهیه جزوه و غیره که به آنها بیاموزد قصهها، اشعار و نمایشنامههایی بر این مبنا بنویسند (ضد تبعیض جنسیتی، نژادی و قومی). همچنین با کمک لطیفهها، ضربالمثلها، معماها، کاریکاتورها، باورهای جدید در جامعه ایجاد شود.
در پایان این نشست نیز خانم ارشد عضو انجمن حمایت از کودکان، فعالیتهای این انجمن و مرکز ”صدای یارا“ که به مشکلات کودکان و نوجوانان میپردازد، را معرفی کرد. او در این زمینه به طرح نمونههایی از مسایل کودکان و مادرانی پرداخت که از این مرکز برای حل مشکلات خود کمک گرفته بودند.