روز دوشنبه 15 مهر ماه سال 1392، میزگردی در گروه جامعه‌شناسی زنان و جنسیت انجمن جامعه‌شناسی ایران با موضوع زنان و انتخابات: تدبیر یا تبعیض برگزار شد. در این نشست شهلا اعزازی، الهه کولایی ، اذر تشکر و ناهید توسلی نظرات خود را بیان کردند.  

در ابتدای این نشست شهلا اعزازی مدیر گروه مطالعات زنان انجمن بیان کرد: از انتخابات خرداد ۹۲ عکس‌ها و تصاویر فراوانی برای نشان حضور زنان وجود دارد اما آیا در واقعیت زنان مشارکت زیادی داشتند؟ کردند اما اگر به زنان در موقعیت‌های تصمیم گیری توجه کنیم نمی‌توان تعداد قابل توجهی را دید.

وی به تعداد زنان از مجلس اول تا نهم اشاره کرد که این تعداد هیچگاه از ۱۴ نفر در مجلس پنجم بیشتر نشده است و ادامه داد: یکی از مطالبات زنان از رئیس جمهور جدید ۵ وزیر زن بود که این خواسته عملی نشد و اکنون با تشکیل این جلسه می‌خواهیم بررسی کنیم که مشارکت زنان در حوزه سیاست چگون است ؟ آیا اولویت مطالبات زنان چیست؟

دکتر الهه کولایی با اشاره به وضعیت زنان در حوزه سیاست اشاره کرد: آنچه زنان ایرانی در ایران تجربه کردند تفاوتی با فضای سیاسی جهان ندارد امروز حوزه سیاست جهان تحت سیطره مردان است با مستثنا کردن کشورهای اسکاندیناوی از این قاعده ، گزارش‌های بین المللی نشان می‌دهد که مجالس سیاسی نمادهای مردم سالاری هستند و با این ضایعه مواجه‌اند که سهم زنان در مجالس پایین است.

وی ادامه داد: در خاورمیانه همواره زنان به حوزه خصوصی تعلق داشتند و دفاع از حقوق زنان بعنوان چالش‌های بنیادی همواره فراروی آن‌ها بوده است و حوزه حقوق سیاسی هم این پرسش‌ها جدی‌تر می‌شود.

حوزه سیاست معادل شده با قدرت ، سهم زنان از منابع قدرت چیست؟سهم زنان در حوزه سیاست به شکل عمودی در حوزه مشارکت سیاسی و توده­ای بوده است.همانطور که در فرازهای انتخاباتی دیده می­شود. اگر از انقلاب اسلامی تا کنون بررسی کنیم نقش زنان همواره تعیین کننده و تاثیر گذار بوده چرا که به بخشی از جامعه تعلق داشتند که هموراه مطالبه تغییر داشتند.

کولایی اظهار داشت: زمانی که بحث تصمیم گیری مطرح می‌شود زنان غایبان بزرگ این عرصه هستند و زمانی که بحث قدرت تصمیم گیری و تصمیم سازی بیان شود این خلأ را مشاهده می‌کنیم و در دوره‌هایی تمام تلاش به این سمت بوده که حضور زنان در این دو عرصه کمرنگ شود و به سمت نقش خانگی خود برگردد.

وی به انتخابات سال ۹۲ اشاره کرد و گفت: در این دوره مانند همه ادوار گذشته شاهد حضور زنان در عرصه انتخابات بودیم و در ۸ سال گذشته جامعه زنان بسیاری زخم‌ها بر تنه خود دید که به اسم حمایت خانواده ضربه‌های فراوانی به نهاد خانواده خورد و به اسم تفکیک جنسیتی بسیاری از زنان از حق تحصیل که حق جهانی و مشخص شده در قانون اساسی ما است محروم شدند و زن ایرانی به جرم زن بودن فرصت‌های مناسب و بایسته را از دست داده است.

سخنران دوم این نشست ناهید توسلی پژوهشگر اجتماعی بود، وی بابیان این که سیاست را یک پدیده مرد_پدرسالارانه است، گفت: زمانی که در کشور ما هنوز زن برای خروج از کشور باید از همسر خود اجازه بگیرد و اگر در پست وزارت هم باشد به چنین اجازه‌ای نیازمند است تصدی پست وزارت توسط زنان چه معنایی می‌تواند داشت.

وی ادامه داد: ما برای زنان یک حضور برابرانه و عادلانه می‌خواهیم زنان به دنبال حقوق برابر نیستند بلکه به دنبال یافتن یک رابطه عادلانه از لحاظ حقوق شهروندی و مدنی هستند و ما از لحاظ شهروندی در عرصه بین الملل تفاوتی در این دو نمی‌بینیم و اولین ضرورت در حوزه زنان احقاق حقوق انسانی زنان است.

توسلی رسیدن به حقوق انسانی برابر را از دو منظر تبیین حقوقی و حوزه کارکردی دانست و گفت: ما باید سعی کنیم امکان حضور در عرصه عمومی بهره‌مندی و توانمندی زنان در حوزه تحصیل اشتغال و امنیت جنسی را فراهم کنیم تا زنان بتوانند به این باور برسند که از مردان چیزی کم ندارند و عدالت بین این دو وجود دارد.

در ادامه نشست آذر تشکر جامعه‌شناس گفت: وضع زنان جهان در حوزه سیاست غم انگیز است و وضع زنان ایران غم انگیزتر. در بعضی کشورها سهمیه برای زنان در نظر گرفته می‌شود اما فشار‌ها و تصمیمات از پشت سر توسط مردان گرفته می­شود و می‌توان گفت زنان فقط حضور دارند.

تشکر ادامه داد: حوزه سیاست و قدرت وسیع تراز حوزه قدرت دولتی است و شامل دولتیان و کسانی که خارج از حوزه دولت قرار دارند هستند، وقتی از قدرت بحث می­کنیم در واقع هم نظام سیاسی و هم نظام سیاسی، دستگاه های دولت مدنظر است و هم نهادهای مدنی و جنبش ها را شامل می شود که به صورت خودجوش تعیین می شود. تقابل و رویارویی این دو قطب سرنوشت سیاسی را رقم می­زند. بعضی از فمینیستها معتقدند که حوزه سیاست حوزه دستگاه دولتی است که سرشار از نیرنگ است و متعلق به ما زنان نیست. و تجربیات خود را سمت نهادهای مدنی می­برند. اما پرسش این است که شرایط ما در اتخابات اخیر چگونه بود؟ همه می دانیم که در 48 ساعت قبل از انتخابت زنان بحث خود را مطرح کردند. 4 سال که از حوزه سیاست رانده شده بودیم و حتی مطرح نکردیم که چه می­خواهیم.

دکتر الهه کولای در پاسخ به این پرسش گفت: وقتی به زنان پست وزارت داده شود، در حقیقت یک پیام به جامعه است. برای تغییر نگاهی که جامعه به زنان دارد دولت نقش بسیار مهمی دارد. از منظر توسعه این حق جامعه است که از بهترین توانمندی­ها و استعادهای خود برای رفع نیازهای خود بهره بگیرد، نهاد قدرت و سیاسی امکان به فعلیت بخشیدن ان را دارد. این همه تمجید از زنان می شود، نهاد قدرت و دستگاه اجرایی باید آن را عینیت دهد، راه را برای مدیریت زنان باز کند.

وزیر زن یک نماد است و در واقع توجه جامعه به بخشی از توانایی های مغفول مانده خود است. نمی توان نیمی از جامعه را کنار گذاشت.

آذر تشکر با اشاره به اهمیت عمل در تغییر وضعیت زنان در حوزه سیاست گفت: زنان باید کار سیاسی را تمرین کنند و چانه زنی را یاد بگیرند، تغییر در حوزه پراتیک رخ می­دهد، درخت تناوری که قرنها عمر دارد تنها با عمل ترک بر می دارد، زنان باید شروع کنند همانطور که در حوزه اموزش موفقیتهای بسیاری را به دست آوردند، در حوزه سیاست قواعد چانه زنی را یاد بگیرند.

 

• < قبلی
• بعدی >