مصاحبه با شفقنا
دکتر سیدیعقوب موسوی، دانشیار جامعهشناسی دانشگاه الزهراء در پاسخ به این سوال که بسیاری از کارشناسان حوزه جامعه شناسی از احتمال افزایش میزان بزهکاری در جامعه آینده ایران حرف می زنند این وضعیت در دوران پسا کرونا چگونه ارزیابی می شود؟ گفت: بررسی شرایط کنونی بهطور کلی نشانگر آن است که مشکلات اجتماعی و پیامدهای مترتب بر آن ریشه در ساختار ناکارآمد جامعه ما در دهههای اخیر و وضعیت برخاسته از رکود اقتصادی بعد از تحریم که لزوماً ارتباطی با بحران کرونا ندارد، قرار دارد. سال هاست که به طور گسترده ای کشور گرفتار تنگناهای مختلف اقتصادی و اجتماعی است. طی این سالها به دلیل سازوکارهای سیاسی و اقتصادی تکانههای تندی متوجه بخشهای مختلف شده است. شوکهای متوالی ارزی همراه با افزایش قیمت کالاهای عمومی و کاهش پیوسته پول ملی آثار و نتایج بدی را متوجه کشور در تمام سطوح کرده است. از منظر جامعه شناسی کاملا قابل پیش بینی بوده و هست که ترکش های این بحران های رو به تشدید اقتصادی در کنار فقدان برنامه بازدارنده از یک طرف، فشار و تحریم اقتصادی از سوی امریکا و جبهه همدست آن در جهان علیه منافع ملی، موجب تولید ترکش هایی شده است که به طور مزمن و آشکار نظام اجتماعی و عمومی را مورد هدف قرار داده و موجب بروز معضلات و آسیبهای مختلف گردیده است.
تشدید مشکلات و بازتولید وسیع آن
ظهور اشکال جدید آشکار و مزمن آسیب های اجتماعی
وی افزود: ساختار اجتماعی کشور که میراث چند دهه ناکارآمدی سیاست گذاری اجتماعی آن است با روبرو شدن در قبال انبوهی از گرفتاریهای جدید از جمله انسداد آشکار در بخشهای اقتصادی و اداری و مدیریتی دچار بدکارکردی و اختلال مضاعف شده است. ما امروز متاسفانه شاهد تشدید این مشکلات و بازتولید وسیع آن هستیم. تبعات شیوع ویروس کرونا چند ماهی است که کلیت ساحتار جامعه را تحث تاثیر و موچب شده است که حجم و سطح و نتایج تهیدید خود مشکلات اجتماعی افزایش یابد. متاسفانه نه نهادهای غیررسمی و نه نهادهای رسمی نیمه رسمی در شرایطی نیستند که قادر به مدیریت مطلوب و پذیرفته شده شرایط باشند. ما اکنون گذشته از تراکم معضلات اقتصادی و فقر و محرومیت شکننده طبقات کم درآمد و فاقد تامین اجتماعی و نیز از کار افتادگان و مشاغل خرده پا به ظهور اشکال جدید آشکار و مزمن آسیبهای اجتماعی از نوع سرقت و اعتیاد و خشونت و بزه و تجاوزات به حقوق فردی و مانند آن روبرو هستیم.
نهادهای متولی کاهش آسیبها برنامه و خط مشی مشخص و پایداری را در دستور کار ندارند
پیش بینی افزایش بزه و خلاف و قانون شکنی در آینده
دامنه معضلات خانواده ها افزایش و ناهنجاری هایی از نوع ستیز گروهی و یا تنش در سطح گروههای اجتماعی افزایش مییابد
ادامه شرایط کنونی دوران کرونا قطعاً ما را با مخاطرات اجتماعی زیادی روبرو خواهد کرد
دکتر موسوی تصریح کرد: متاسفانه نهادهای متولی که وظیفه کنترل و کاهش آسیبها را بر عهده دارند از جمله سازمان بهزیستی و یا نهادهایی چون آموزش و پرورش که خود اکنون در وضعیت نیمه تعطیل قرار دارد و نیز وزارت کشور و مجموعه استانداران و فرمانداران برنامه و خط مشی مشخص و پایداری را در دستور کار ندارند. آنچه مشاهده میشود انطباق دستگاهها با شرایط روزمره و نیز روزمرگی سیاستها و برنامهها است. مشخص است تداوم این شرایط و نتایج منفی ناکارایی سیستم اجرایی و نیز ادامه شرایط کرونایی و جزر و مدهای حاصل از آن چه نتایج سختتری را به کشور تحمیل خواهد کرد . از امروز می توان با افزایش و تراکم در سطح اشکال مختلف از بزه و خلاف و قانون شکنی و نظایر آن را در کنار اشکال محتلف دیگر از آسیب ها در بعد اجتماعی و اقتصادی را پیش بینی کرد. می توان پیش بینی کرد دامنه معضلات خانواده ها افزایش و ناهنجاریهایی از نوع ستیز گروهی و یا تنش در سطح گروههای اجتماعی افزایش می یابد. فقرا بیشتر فقیر و اقشار حاشیه نشین گسترده تر و اعتیاد و تبهکاری و هنجار شکنی افزایش می یابد. گزارش حجم دعاوی قطعاً افزایش پیدا خواهد کرد و مقامات قضایی میتوانند این مساله را گزارش کنند. دولت ناچار است راهحلهای بلند مدت و نیز کوتاه مدت از نوعی ضربتی و کارشناسی شده را به اجرا گذارد. ادامه شرایط کنونی دوران کرونا قطعاً ما را با مخاطرات اجتماعی زیادی روبرو خواهد کرد، مخاطراتی که برخاسته از نوعی یاس و سرخوردگی و بلاتکلیفی در مردم به ویژه جامعه جوان کشور است.
آنچه اکنون در بعد مشکلات اجتماعی وجود دارد، میراث شرایط اجتماعی نامطلوب چند دهه گذشته است
این جامعه شناس با بیان اینکه مخاطرات اجتماعی که جامعه ایران را تهدید می کند دامنه گسترده ای دارد و از خانواده ها شروع، گروههای شغلی و صنفی و بخشهای مختلف جامعه و مناسبت های اجتماعی را شامل می شود اظهار داشت: البته آنچه اکنون دربعد مشکلات اجتماعی وچود دارد، میراث شرایط اجتماعی نامطلوب چند دهه گذشته است و متاسفانه آنچه غایب است، مدیریت اجتماعی پایدار است. آثار و نتایج گسستهای اجتماعی در بخشهای مختلفی چون زیست اجتماعی و رضایت مندی و خانواده دیده میشود، این بخشها همگی به هم ارتباط دارند. پیامد این شرایط نا مقبول اجتماعی در تعلیم و تربیت و در مجموع در رضایتمندی اجتماعی از کشور و احساس مثبت از زیست دیده خواهد شد. در خصوص اینکه چه باید کرد، باید گفت رویکردهای علمی اجتماعی به شیوه های گوناگونی با این نوع معضلات باید برخورد کند. بخشی از آن کلان نگری و تاکید بر تنظیم سیاست های کلان اجتماعی است.
راهکار موثر در حل مشکلات طراحی و تقویت نظام مدیریت اجتماعی است
دکتر موسوی ادامه داد: بیان آلام و مصایب اجتماعی خود بخشی از مسئولیت اجتماعی است تا متولیان و مدیران و کارشناسان در برنامه ریزی برای آنها راهحلهایی عملیاتی جستجو کنند. اینکه سرخوردگی جوانان از حل معضلات و نوعی وادادگی و رها شدگی به حال خود را نتیجه می دهد و در نقطه مقابل انرژی هدایت شده اجتماعی دامنه پیوند و همکاری و مشارکت را تقویت می کند و افزایش مشارکت اجتماعی به معنای کاهش هزینههای دولت. راهکار موثر در این زمینه طراحی و تقویت نظام مدیریت اجتماعی است. یعنی مدیریت بخش هایی که با افکار عمومی و فرهنگ سر و کار دارد. رسانهها و صدا و سیما و مطبوعات و شبکههای مجازی و… که فکر و ایده میدهند و این بخش ها باید درست مدیریت اجتماعی شوند. در ساحت و اجرای الگوهای مدیریت موثر اجتماعی از تمام اندیشهها و تجربیات استفاده شود.
نظامهای اجتماعی ایران را نمی توان به سبک و سیاق دوران قاجار و ماقبل آن اداره کرد
تشدید مشکلات اجتماعی و بازتولید متراکم آن در مرز تهدید و فروپاشی اجتماعی
وی افزود: مدیریت اجتماعی به معنی مدیریتی حرفهای و کارشناسی و فنی است. یعنی مدیریتی سیاست گذارانه و به روز و زمانمند. نظامهای اجتماعی ایران به دلیل ترکیب جمعیت بسیار پویا و زنده و بالنده است. نمیتوان آن را با سبک و سیاق دوران قاجار و ماقبل آن اداره کرد. مدیریت نظام اجتماعی کاهش آسیبها و افزایش ضریب پایداری و توسعه اجتماعی به آدم هایی پویا و خلاق نیاز دارد. متاسفانه تلقی بسیاری از مدیرانی که در سطوح مدیریتی قرار دارند در قبال مدیریت مشکلات اجتماعی و اقتصادی کشور بسیار خوشبینانه و مثبت است. به لحاظ حل و فصل مشکلات عمومی بر آمده از شرایط بیماری کرونا گویا ما نمره بسیار خوبی را احراز کرده و می کنیم اما واقعیت بنا به دهها کد و نشانه حکایت دیگری را برای ما ترسیم می کند و آن تشدید مشکلات اجتماعی و بازتولید متراکم آن در مرز تهدید و فروپاشی اجتماعی است. هستند در بین اصحاب علوم اجتماعی در کشور که فروپاشی اجتماعی را واقعیت جامعه امروز ایران می دانند اما شخصاً بر این نظرم که جامعه ایران در روزها و ایام پس از کرونا همچنان گرفتار تشدید وضعیف بد اجتماعی و تراکم و بازتولید آن است و تا مرز فروپاشی بنا به دلایلی فاصله دارد. مع هذا اگر چنانچه اقدامهای لازم در جهت سیاست گذاری و مدیریت بخش های اجتماعی انجام نگیرید معضلات متراکم شده تهدیدی جدی برای تامین ثبات و امنیت و در نهایت رشد اجتماعی خواهد بود.
منبع: شفقنا / 16 اردیبهشت 99