«با کمال تأسف و تأثر با خبر شدیم دکتر غلامعباس توسلی، استاد دانشگاه تهران دعوت حق را لبیک گفته و رخ در نقاب خاک کشیده است. ایشان در خانواده بزرگ علوم اجتماعی ایران استادی نام آشنا و برخوردار از مراتب بلند علمی است که آثار ارزشمندی را از خود بر جای گذاشته و در آموزش دانش‌آموختگان زیادی که بسیاری از آنها اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی کشور هستند، نقش تعیین کننده‌ای داشته است. دکتر توسلی در سال ۱۳۸۰ به‌عنوان پژوهشگر برجسته و در سال ۱۳۸۱ استاد برگزیده دانشگاه تهران و در سال ۱۳۸۳ استاد نمونه کشوری شناخته شده‌اند و در یازدهمین جشنواره بین‌المللی فارابی، در سال جاری به‌عنوان پیشکسوت علوم انسانی ایران انتخاب و مورد تجلیل قرار گرفتند. افزون‌بر این در سمت‌های مختلف اجرایی دانشگاهی چون ریاست دانشگاه اصفهان، عضویت پیوسته فرهنگستان علوم ایران، پایه‌گذاری انجمن جامعه‌شناسی ایران و ریاست دانشکده علوم اجتماعی خدمت کرده که بی‌گمان ثمرات این فعالیت‌‌ها در کارنامه پربار و پر برکت این استاد فرهیخته ماندگار خواهند ماند. وظیفه خود می‌دانم فقدان این عزیز را خدمت خانواده محترم آن مرحوم و همه دوستداران و عالمان تسلیت عرض می‌کنم و از درگاه ایزد متعال برای روح و روان ایشان طلب آمرزش و مغفرت مسئلت دارم».
معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در ادامه طی سخنانی در خصوص ویژگی‌های دکتر توسلی ادامه داد: جای بسی خوشبختی است که به همت و تلاش شاگردان استاد امروز به‌رغم همه سختی‌ها و مشکلاتی که به آن واقفیم، شاهد برگزاری چنین جلسه و نشستی برای این استاد فرهیخته که استاد استادان بودند، هستیم».
دکتر غفاری افزود: «دکتر توسلی نیازی به معرفی ندارند، اگر بخواهیم جایگاه یگانه و ممتاز ایشان را بیان کنیم، شاید بتوان به این جمله بسنده کرد که هر محقق و پژوهشگری که بخواهد تاریخ علوم اجتماعی و سیر تشکیل آن را در ایران به رشته تحریر درآورد ناگزیر است که در رشته خود بخش وسیع و گسترده‌ای را به نقش دکتر توسلی اختصاص دهد».
دکتر غفاری، با بیان اینکه آثار و شاگردپروری دکتر توسلی بر همگان روشن است، تصریح کرد: «در همین مدت کم که از زمان فوت این استاد بزرگوار، می‌گذرد شاهد آن بودیم که نقطه‌نظراتی از جانب شاگردان ایشان که آنان نیز امروزه در جایگاه استادی هستند در دانشگاه‌های سراسر کشور انعکاس داشته است که همه از دانش و سجایای اخلاقی و علمی دکتر توسلی سخن گفته‌اند».
معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، در ادامه تصریح کرد: «اگر چه برای دکتر توسلی، کلاس درس سهم اول را در کارنامه پربار و بلند او دارد، اما باید گفت تمام همت خود را صرف کلاس درس نکرده است. ایشان کنشگری اجتماعی بودند، چرا که رسالت دانشگاه را فراتر از کلاس درس می‌دیدند. هرچند کلاس درس اهمیت نخست را برای وی داشت اما کلاس درس و دانشگاه را به‌گونه‌ای می‌دید و تعریف می‌کرد که شخص باید نسبت به مسائل اطراف و پیرامون خود ورود لازم را داشته باشد».
وی با اشاره به مسئولیت اجتماعی دانشگاه‌ها و نقش آنها در اجتماع گفت: «آنچه که امروز تحت عنوان دانشگاه اجتماعی و مسئولیت اجتماعی مطرح است به خوبی در کنشگری دوره بلندی که دکتر توسلی در عرصه علوم اجتماعی ایفای نقش کرده مشهود است».
دکتر غفاری، برگزاری چنین مراسمی را احترام به علم و دانش برشمرد و عنوان کرد: «ارتقاء علوم اجتماعی بیش از هر چیز دغدغه مهم دکتر توسلی بوده است. به همین دلیل ایشان همواره یک نقش تأسیسی داشته‌اند، همچنین در تحصیلات تکمیلی علوم اجتماعی ایران و در پایه‌گذاری انجمن‌های علمی، به‌نوعی نقش هدایتی و ارشادی برای شاگردان خود داشته‌اند».