دکتر پرویز اجلالی
عجب سال تلخی است امسال مرگ داس برداشته و شاخه های خوب درختان فرهنگی باغ ایران را را قطع می کند و به نظرمی رسد کاری به شاخه های بد ندارد. اول سراغ اهالی سینما رفت خسرو سینایی، نصرت کریمی، نصرت اله وحدت، مسعود محرابی و ... بعد مردمی ترین ومحبوب‌ترین هنرمندان عرصه موسیقی ایران یعنی محمدرضای شجریان بی بدیل را بی‌رحمانه نشانه گرفت و این البته تنها قربانی دراین عرصه نبود. حالا هم آمده سراغ جامعه شناسان اول دکتر طالب را با خود برد سپس دکتر آشتیانی را از ما ربود و هم اکنون توسلی را دزدیده است. چه بد سالی است این سال تلخ! پس از این که را از بزرگان نشانه گرفته ؟
از این سال کینه جو که دست در دست کرونا داده و روشنفکران موثر ایران را درعرصه های گوناگون را یک به یک دستچین می کند ومی برد امید مهر و شفقتی نمی‌رود. توسلی پس از انقلاب نقش بسیار مهمی درحفظ رشته جامعه شناسی در مباحثات شورای انقلاب فرهنگی داشت. بدین معنا که اگر او نبود رشته جامعه شناسی هم نبود. پس از آن هم خود را صرف تقویت این رشته کرد در بازگشایی دوره دکتری و در فعالیت دوباره انجمن جامعه شناسی ایران نقشی اساسی داشت. پرکار و نیرومند بود و تا دیرسالی کار می کرد و درس می داد. علاوه بر تاثیر در ساختار کلان جامعه شناسی مشوق دانشجویانی بود که در آنها شوق و استعدادی می یافت، تشویق های او بسیاری از جوانان را جلب تحصیل و کار جدی در این عرصه کرد. او اولین رئیس انجمن جامعه شناسی ایران پس از انقلاب بود و تاسیس انجمن تقریباً محصول نبرد یک نفره خود او بود. خوشبختانه انجمن جامعه شناسی مراسم بزرگداشت آبرومندی برای او گرفت و از عادت بد تجلیل از بزرگان پس از درگذشت ایشان تبعیت نکرد. من فقدان این استاد عزیز را به همه اجتماع علوم اجتماعی ایران و همه دانشگاهیان ایران تسلیت عرض می کنم و همدردی خودم را با خانواده ایشان به‌ویژه خانم دکتر توسلی ابراز می کنم.
یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
منبع: کانال تلگرامی جامعه‌شناس ایرانی (@Iransociologista)
- توضیحات
- دسته: سایر
- آخرین به روز رسانی در 28 مهر 1399