قبل ازورود به دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران درسال 69 به خاطرآشنایی با جریان های فکری و سیاسی ایران معاصر با نهضت آزادی و نام دکتر توسلی آشنا بودم. اولین روزی که به دانشکده (دربهارستان) رفتم ابتدا به طبقه دوم که اتاق استادان در آنجا بود به قصد دیدن دکتر توسلی سرزدم اما استاد آنروز دانشکده نبود. به محوطه آمدم وروی پله ورودی ساختمان ایستادم و با چند دانشجوی ترم بالا راجع به استادان و دروس جامعه‌شناسی صحبت می کردم. از استاد توسلی و درس‌های‌شان پرس وجو کردم که صحبت‌های‌شان در مورد ایشان توأم با احترام و تاکید برسنگینی درس نظریه‌ها بود. به اتاق آموزش رفتم و با آقای صالحی در مورد انتخاب واحد و اینکه ترم چندم می‌توانم با دکتر توسلی کلاس داشته باشم صحبت کردم که پاسخ داد بعد از گذراندن پیش‌نیازها و ترم سوم به بعد.... به هربهانه‌ای ترم‌های اول و دوم در محوطه و راهرو دانشکده از استاد توسلی سوال‌هایی عمدتاً سیاسی می‌پرسیدم و ایشان با لبخندی پاسخ های کوتاهی می‌دادند و کتاب‌هایی برای مطالعه در آن موردمعرفی می کردند.

کلاس نظریه‌ها درآن ترمی که ما با دکترتوسلی داشتیم در تالارغریب برگزارمی‌شد و گاهی تعداد مهمانان حاضر در کلاس بیشتر از ما دانشجوها بود!!! روزاول کلاس من درردیف اول نشسته بودم، استاد بعد ازصحبت‌های کلی درمورد نظریه و معرفی کتاب به من نگاه کرد و گفت شما هفته آینده در مورد نظریه سیاسی مونتسکیو باید کنفرانس ارائه دهید!!! خواندن و فیش برداری و استرس صحبت درجمع یک‌هفته پردردسررا برای من رقم زد.

هفته آینده بعد از کنفرانس و کسب رضایت استاد از ارائه مطلب علاقمندی من به حضور در کلاس های دکترتوسلی بیشتر شد. روانشاد استاد منوچهر صبوری کاشانی و روانشاد استادغلامعباس توسلی دو شخصیتی در دانشکده بودند که سوال‌های سیاسی را از آنها می‌پرسیدم. نکته جالب در مورد استاد توسلی این بود طی این سال‌ها هیچ‌گاه ندیدم درصدد تحمیل و تاکید بر ایده سیاسی خود برای دانشجویان‌شان باشند، استاد به آزادی اندیشه اعتقاد داشتند. دکتر توسلی علاوه بر دانشگاه تهران در دانشگاه آزاد حضور فعال داشتند و چندین سال مدیر گروه در واحد تهران مرکز بودند.... سال82 درواحد تهران مرکز تدریس را آغازکردم لبخند و تشویق استاد توسلی را در طبقه همکف دانشکده هنوز به یاد دارم.

نام نیک شان جاودان باد